مقتل مطهر

توضیحات

«السَّلامُ عَلَیْکُم یا اَهلَ بَیتِ النُّبُوَّهِ»

«فَما اَحلی اَسمائَکُم، کَلامُکُم نُورٌ وَ اَمرُکُم رُشدٌ وَ وَصِیَّتُکُمُ التَّقوی وَ فِعلُکُم الخَیرُ وَ عادَتُکُمُ الاِحسانُ وَ سَجِیَّتُکُمُ الکَرَم.»

در خلوتی به محاسبۀ نفس نشسته بودم و صحیفه اعمالم را توّرق می کردم، هر چه دقیقتر می شدم بازار عمل را کسادتر دیده و عبور از مواقف و مواطن و عقبات را سختتر و دشوارتر.

با نفس خود حدیث می کردم که ای بندۀ مُجرِم محرومِ از فضائل و کمال، که نه ثمری چیده ای و نه فایده ای برده ای! ای مسافر بی زاد و راحله:

کاروان رفت و تو در خواب و بیابان در پیش     کی روی؟ ره ز که پرسی؟ چه کنی؟ چون باشی؟

با دست خالی چگونه می خواهی این منازل مَخوفه ای که در پیش داری، یکی پس از دیگری طی کنی؟!

ناگهان برق امیدی دل تاریکم را روشن کرد که ای گم کرده راه، ای سرگشتۀ در کوچه پس کوچه های جهل و وهم و خیال، چرا از پا نشسته ای؟ اگر طالب رسیدن به ساحل نجاتی، خود را متّصل به سُفُن نجات کم که «یَأمَنُ مَن رَکِبَها وَ یَغرَقُ مَن تَرَکَها»، به آنها که «کَهفُ الوَری» و «کَهفُ الحَصین» خلقند، به آنها که اولیاء غافلۀ توحیدند، به آنها که صاحبان ولایت مطلقه و حاملان آنند، به آنها که ابواب الهی و طرائق الی الله اند، به آنها که… و به گونه ای عشق فطریت را، به ساحت مقدّس آن شفیعان دار فناء و بقاء، ابراز کن تا با استفاده از نعمت ولایت آن وسائط فیض، مشکلات طریق و موانع سیر در صعود الی الحق برداشته شود و راه به رویت هموار گردد.

گر می برندت واصلی     گر می روی بی حاصلی

ماهها بود که آرزو می کردم تا مجالی پیدا کنم تا از طریق کتابت، که عادت جاریۀ علمای شریعت و سالکین طریقت است، به نحوی از انحاء، عشق فطریم را به ساحت آن انوار مقدّسه   علیه السلام اظهار کنم و ران ملخی را به دربار سلیمانی آن ذوات مطهّره   علیه السلام برده باشم، شاید قبول افتد و به گوشۀ چشمی نظر فرمایند و جان زنگار گرفته ام را جلا و دل آلوده ام را صفا و قلب بیمارم را شفا دهند و مس وجودم را با اکسیر نگاه خود کیمیا کنند.

به نظرم آمد که یکی از نادر چهره های علمی و اسلامی، که در زمینه های متفاوت سخن گفته و کلمات او از استحکام و اتقان خاصی برخوردار می باشد و دارای آثار بسیار متنّوع و متکثّری است، عالم ربّانی و حکیم الهی علّامه شهید آیه الله مطهری «اعلی الله کلمته» می باشد و تا آنجائی که حقیر می دانم، کتاب مستقلّی در ذکر مصائب اهل بیت  علیه السلام  از آن فرزانه دوران، منتشر نشده، چه بهتر که این موضوع را در کتابهای آن متفکّر بزرگ دنبال کنم.

ابتدا همه کتابهائی که از استاد شهید تا آبان سال ۱۳۶۸ ه ش منتشر شده بود مورد مطالعه اجمالی قرار داده و روضه هایی که حاصل بیان و بنان آن شهید فرزانه بود فیش برداری کردم و سپس همراه با تحقیقاتی، به شکلی که مشاهده می کنید، به رشتۀ نظم و تحریر در آمد و خدای سبحان را بر این توفیق، سپاسگزارم…